To taki rodzaj wytrawnego tortu, moja wariacja na temat rolady szpinakowej z serem i łososiem. Zrobiłam go na Wielkanoc, jako urozmaicenie zwykłych dań. Placek szpinakowy z serem i wędzonką jest nieco inny – jako sera użyłam tu odcedzonych jogutrów greckich, czyli serka labneh. Zamiast wędzonego łososia dałam pstrąga z Wierzchucina, którego przywiozłam z Festiwalu Smaku w Toruniu, by pozostać też w świątecznych klimatach, dodałam cienkie płaty wędzonego policzka wieprzowego. Nie kupowałam go specjalnie – stanowił część doskonałego wędzonego podgardla, które kupuję w pobliskim sklepie mięsnym. Do sera ( na etapie jogutrów) dodałam też nieco ziół dla podkreślenia smaku – estragon pasujący do ryby i majeranek, taki, jak do białej kiełbasy 🙂
Placek szpinakowy gościł u nas w domu na Wielaknoc w czasach, gdy mieszkała jeszcze w domu moja najstarsza córka. Była najpierw wegetarianką , potem została weganką i specjalnie dla niej wymyśliłam ten placek , dodawałam go nawet do koszyczka ze święconką 🙂 Teraz posłużył za bazę do wytrawnego tortu. Natomiast wegański dołączyłam kiedyś ( oj, dawno temu) do akcji „Wegańska Wielkanoc” na nieczynnym już blogu mojej córki.
serek labneh z dwóch jogutrów greckich ( po 400 g)
wędzony pstrąg
wędzona szynka lub policzek wieprzowy
ulubione zioła ( dałam estragon i majeranek)
Ponieważ Weganka na Wielkanoc do domu już nie przyjeżdża, placek szpinakowy zrobiłam z dodatkiem jajek, czyli wegetariański a nie wegański. Po upieczeniu w kwadratowej formie przekroiłam go na trzy blaty.
Jogurty wymieszałam z ziołami i włożyłam na sito wyłożone gazą. Odciekały przez noc, dla pewności rano włożyłam je jeszcze na sicie na godzinę do lodówki. Serek labneh był gotowy.
Pstrąga obrałam , wędzony policzek wieprzowy pokroiłam na cienkie plasterki i potem na paski.
Blat szpinakowego placka smarowałam serem, kładłam wędzonkę, dodawałam kolejną warstwę sera . Na to kolejny blat zielonego placka , ponownie ser, wędzony pstrąg i wędlina , na górę położyłam najładniejszy kawałek ciasta. Docisnęłam mocno, by wszystko się ładnie skleiło i placek szpinakowy z serem i wędzonką gotowy. Wstawiłam go do lodówki, by się dobrze związał.
Podawałam krojony w plastry. Był ciekawostką na wielkanocnym stole, przyznam jednak, że domownicy woleli tradycyjne dania. Tak to już jest, że święta mają swoje kulinarne tradycje i niełatwo wprowadzić coś nowego. Ale po świętach został doceniony.
W tym roku konferencja blogerska w Poznaniu zyskała nową nazwę – Influencer Live Poznań. Dla mnie jest kontrowersyjna, już kiedyś pisałam, z czym kojarzy mi się to używane powszechnie słowo, które zastąpiło poczciwego blogera. Najważniejsze, że było live, czyli na żywo, bo to spotkania z blogerami i poznawanie nowych jest dla mnie największą atrakcją tej konferencji. I wiedza – pod względem merytorycznym nie ma drugiej takiej imprezy w Polsce.
„Odjechana” prezentacja Pawła Tkaczyka
O nowych aspektach zdobywania popularności i zwiększania zasięgów w dobie „zero lajków” opowiadał Paweł Tkaczyk i nie było mu łatwo, bo problemy techniczne podzieliły jego prezentację na ekranie. Ale poradził sobie doskonale, według własnych słów ” dobry marynarz i bez prezentacji popłynie”. Wnioski z wystąpienia – nie możemy zdać się tylko na socjale i instagram, musimy różnicować swoje pojawianie się w mediach na różne sposoby, zainteresować czytelników i dać im rozrywkę. Każdy z nas jest redaktorem naczelnym w swoim medium i jest za nie odpowiedzialny. Poza tym trzeba mieć szczęście 🙂 Przyznam, że ja tego szczęścia szukam na różne sposoby, na blogu nawet przepis ma swoją historię i anegdotki dla rozrywki, w realu na spotkaniach pojawiam się z ciastem lub innymi smakołykami swojej produkcji, łączę kulinaria z innymi pasjami, na przyklad muzyczną. Robię swoje , nie czekam na to szczęście bezczynnie. Nawet próbuję , jak na poniższym zdjęciu zmienić nieco swój wyluzowany zazwyczaj wizerunek 🙂
Miałam nieco ograniczony czas na konferencji, więc starałam się wykorzystywać jak najwięcej. Niestety nie udało mi się posłuchać Janiny, za to dwa razy trafiłam na Maćka Budzicha – najbardziej podobał mi się jego wywiad z Krzysztofem Gonciarzem. Po raz kolejny ( po poznanym na pierwszym BFG Kominku) odniosłam wrażenie, że znany bloger jest zupełnie inny prywatnie, niż jego wizerunek, który kreuje w sieci. Zastanawiam się, jaka jest tego przyczyna…
wywiad Maćka Budzicha z Krzysztofem Gonciarzem
Z ciekawością posłuchałam też Maszynisty jako autora bloga specjalistycznego. Wprawdzie kulinaria to dość specyficzna specjalność, ale doświadczenia się przydadzą. Marcina poznałam wcześniej na żywo, bo w rozmowach przed wydarzeniem dopytywał się o moje tradycyjne ciasto, więc poczęstowałam go póki miałam, bo szybko znikało. Pod koniec jego prelekcji przysiadłam się do Supertaty , też z ciastem. Próbowali go też stali jego amatorzy z kulinarnej blogosfery i nowi znajomi.
Poznałam sporo nowych osób, w tym na żywo znanych z sieci, miałam też szczęście dzielić hostelowy pokój z niezwykle ciekawą dziewczyną , która prowadzi bloga o książkach i serialach – Zielona Małpa i ma bardzo interesującą pracę . Ale najważniejsze były spotkania ze stałymi bywalcami blogerskich spotkań. Sorry organizatorzy, ale na afterze zrobiłyśmy sobie spontaniczne warsztaty kulinarne, sprawdzajac czy Prosseco od sponsora ( Lidl) pasuje do nalewki mirabelkowej i jak komponują się do tego orzeszki i mój domowy ser 🙂
Wszystko się pięknie uzupełniało, ja nabrałam od nowa energii i po raz pierwszy na takiej imprezie, wyciągnięta na parkiet przez Martę i Tysię , zaczęłam tańczyć. A kto to pojawił się obok i to w niezwykłym stroju ? Chyba jeden z Trzech Muszkieterów 🙂
Przywileje wieku i blogowego stażu są dość przyjemne, nie musiałam stać w kolejkach po procenty, przyjaciele sami mi przynosili , spróbowałam też od razu podarowanej nalewki i nawet dzień później dostałam za nią podziękowania, bo ktoś mnie, stojącą z Adamem z Parowaru Faceta pomylił z Dorotą i Michałem 🙂 Podziękowania przekazuję więc tutaj 🙂 A poza tym – bar był wzięty 🙂
Whiskey in the Jar w akcji
Dziękuję bardzo wszystkim, których spotkałam, organizatorom – Ilonie, Piotrowi, niezmordowanym forografom Bartkowi i Szymonowi, czuwającemu nad wszystkim Zuchowi , wszystkim, z którymi miałam okazję pogadać, bo rozmowy są dla mnie największym aspektem takich spotkań. I na koniec proszę , by może zrobić konkurs na ładne polskie słowo, zastępujące kojarzące mi się z grypą określenie Influencer 🙂
Kto nie zdążył, proszę częstować się witrualnie ciastem , przepisy są w osobnym wpisie , bo podczas wydarzenia świętowałam przypadające dzień później 11 urodziny bloga.
W sezonie szparagowym zawsze staram się wymyślać z nimi ciekawe dania. Mieszkam w szparagowym zagłębiu, tej części Wielkopolski, gdzie uprawia się je masowo. Codziennie na straganach mogę kupić świeże i na bieżąco wykorzystywać do obiadów, salatek a nawet kisić na zimę. Kiedy kilka dni temu ugotowałam szerokie rurki makaronowe , wpadłam na pomysł, by warzywa włożyć do środka i tak powstało rigatoni nadziewane szparagami.
Taki makaron można jeść i na cepło, i na zimno, w formie przystawki. Ja zrobiłam już z wystudzonych składników , ale można podgrzać chwilę w piekarniku , wtedy ser się roztopi i będą dodatkowe wrażenia smakowe.
dojrzewający ser ( miałam ślesiński, z czosnkiem niedźwiedzim)
sól, trochę cukru i mleka do gotowania szparagów
rucola, natka pietruszki
Makaron gotujemy według przepisu. Szynkę kroimy na wąskie paski, ser na cieniutkie płaty.
Gotowanie szparagów
Szparagi gotujemy w wodzie z dodatkiem niewielkiej ilości mleka i cukru, solimy pod koniec gotowania, Najlepiej ułożyć je tak, by delikatne główki byłu u góry. Gotujemy kilkanaście minut od zagotowania. Świeżych szparagów nie trzeba obierać, odłamujemy tylko zdrewniałe końcówki. Jeśli szparagi nie są zupełnie świeże, obieramy je cienko obieraczką do warzyw lub nożem. Po ugotowaniu ostrożnie wyjmujemy z wody i odcedzamy na szerokim sicie.
Ugotowany makaron „nadziewamy” szparagami, owijamy paskami szynki i układamy na talerzu. Posypujemy cienkimi płatami dojrzewającego sera . Jeśli podajemy nasze rigatoni nadziewane szparagami na ciepło, zapiekam je chwilę w piekarniku, najlepiej pod grillem. Na zimno – posypujemy ulubionymi ziołami – ja natkę pietruszki i rucolą. Dodajemy świeże lub kiszone warzywa , pomidory będą pasowały, ja wykorzystałam plastry kiszonej marchewki.
Nasze danie jest gotowe – ciepłe może stanowić obiad, zimne- przystawkę lub sałatkę.
Zwykle relacje z blogowych konferencji piszę w formie reportażu ze zdjeciami. I taka będzie relacja z tegorocznego Influencer Live Poznań, ale za kilka dni. Teraz muszę podzielić się tym, co się dzieje wokół i po konferencji. Część transmisji live została wycofana na wniosek prawnika pewnej blogerki, która poczuła się obrażona. Tak się składa, że o sprawie wiem od początku, jestem też od dawna zaangażowana w problem kradzieży intelektualnej twórczości blogerów, pomagam m. in. wyszukiwać kto nie udostępnia lecz kopiuje rysunki znanych fanpage ( Rynn rysuje, Zapisz Obrazek jako ahgsfds), nagłaśniam kradzieże zdjęć blogerów kulinarnych , wyjaśniam znajomym ( np.resturatorom), że nie wolno do menu czy fanpage brać zdjęć ” z sieci”. To bardzo ryzykowne sprawy, bo mniej więcej rok temu właścicielka restauracji pod Krakowem wylądowała w szpitalu jak dostała faktury od blogerek wyceniających swoje skradzione zdjecia . Ona przeciez nie wiedziała, że nie wolno …
kadr z wywiadu Maćka Budzicha z Krzysztofem Gonciarzem, ILP 2019
Blogerka kandydująca do konkursu Twórcy roku skopiowała przepisy do swojego płatnego e-booka
Kilka dni przed Konferencją na blogerskiej grupie Olga Smile pokazała e-booka pewnej znanej blogerki ze swoimi 9 -ma przepisami skopiowanymi kropka w kropkę, łącznie z …literówkami. Zrobiła się burza, po czym „autorka” e-booka zawarła ugodę z Olgą Smile i wpłaciła jako rekompensatę 9 tysięcy na dwa schroniska. Olga uznała sprawę za zamkniętą, nawet próbowała łagodzić oburzenie komentujących, ale burza już się rozpętała !
Olga Smile to człowiek-instytucja w kulinarnej blogosferze. Pamiętam ją od początku , od kiedy weszłam w blogową społeczność kulinarną za pomocą dawnego Durszlaka ( oj, te Pogaduszki, ile przyjaźni tam zawarłam 🙂 Organizowała akcje kulinarne, opublikowała książkę Smak Imprezy ( potem też inne), prowadziła konkursy. Dba o swoją społeczność , raz wygrałam w konkursie u niej robot i gdy firma przysłała mi gorszy, od razu zainterweniowała i po kilku dniach był już kurier z tym właściwym. Przez kilka lat prowadziła ranking blogów kulinarnych, gdzie kryteriami była nie tylko ilość wejść, ale też publikacje. Nie dziwi mnie więc to, że kradzież tych przepisów wywołała burzę wśród jej czytelników . Blogerka, która skopiowałą przepisy Olgi wycofała się z konkursu na Twórcę roku , zniknął też jej fanpage.
Przepisy kulinarne nie są objęte prawem autorskim.
To prawda, prawo dotyczy tylko zdjęć, które „pożyczane” są z sieci nagminnie. Ale jeśli przepis jest pisany w charakterystyczny sposób i skopiowany na zasadzie „kopiuj-wklej” , to łatwo udowodnić kradzież czyjejś własności intelektualnej. Nie wiadomo tylko, co na to prawo. I pewnie tego trzyma się znana blogerka podejmując …kolejne działania. Ale zanim napiszę o co chodzi, podumam jeszcze o właśności intelektualnej i prawie do niej. Bo u blogerów kulinarnych łatwo tylko udowodnić kradzież zdjęć. Mnie się to zdarzało na początku blogowania, zanim nie zniknęłam w masie kulinarnych blogów. Kiedyś znajomi mi zwrócili uwagę na moje zdjęcie z przepisem w konkursie , który jakiś pan wrzucił …nie zmieniając nawet rodzaju żeńskiego na męski ( piszę często w pierwszej osobie). Przepis wycofano. Innym razem ( dośc dawno) para znanych blogerów , parodiujących pewną sławną blogującą osobę „pożyczyła” sobie zdjęcie z mojego bloga na fanpage ( profilowe). Zauważyłam to przypadkiem, nie zdążyłam zrobić screena, panowie napisali do mnie na messengerze , co wpadło w folder „inne” , zanim coś zrobiłam zdjęcie zostało zmienione. Niesmak pozostał i do dziś nie lubię ich oglądać… tylko zdjęcie mi o tym przypomina…
prozaiczny chleb ze smalcem
Blogerki kulinarne i ich praca często są traktowane lekceważąco. Jestem wyczulona na kradzież czyjejś własności , w tym także pomysłów lecz jakiś czas temu odpuściłam zniechęcona. Było to po tym, jak zwróciłam uwagę znajomej blogerce, że do konkursu na autorski przepis zgłosiła danie, wprawdzie wykonane i sfotografowane przez siebie , ale z przepisu z warsztatów kulinarnych, na których i ja byłam. Ta w rewanżu zarzuciła mi, ze mam na blogu jej zdjęcia. Były – z konkursu, który prowadziłam i pokazanie zdjęć potraw ustalono w regulaminie. Zostałam określona jako „blogerka kłócąca się o pierogi” i obśmiana przez pewnego blogera marketingowego. Dziękuję, postoję. Odpuszczałam potem nawet informacje o moich zdjęciach na innych blogach, bo bywały też takie, które pokazywały sporo „pożyczonych”. Teraz sprawa zdjęć jest już traktowana poważnie, mam jednak inne problemy.
tort kebabowy , na urodziny mojego syna
Kilka lat temu zdziwiła mnie szalona popularność w wyszukiwarce przepisu na tort kebabowy , który był dosłowną interpretacją prośby mojego skłonnego do żartów syna. Znalazłam na You tube relację jakiegoś ( może znanego, ale nie mnie) vlogera z knajpy chyba w Kielcach, gdzie taki tort robiono ( z pewną różnicą – bułki zamiast ciasta ), a później drugą, gdzie podawano tort kebabowy na urodziny. Być może to przypadek, ale szukając grafik znalazłam zdjęcia z dekoracją bardzo podobną do tej na powyższym zdjęciu. Może to przypadek, przepisy nie są objęte prawem, ale …wkurza mnie fakt, że ktoś być może zarabia na moim pomyśle a ja nic z tego nie mam. Z góry odpowiadam na pytania : mój stan zdrowia nie pozwala na prowadzenie knajpy, sama takich tortów masowo na sprzedaż nie dam rady zrobić.
To są domniemania, ale o jednym wiem na pewno: dawno już znajoma poprosiła mnie o przepis z wykorzystaniem oleju lnianego i za moją zgodą wrzuciła go na prowadzony przez siebie fanpage. Chciałam życzliwie ją wesprzeć na początku pracy, zrobiłam to za free. Jakiś czas później mimochodem mi powiedziała, że te moje śledzie z ogórkami w oleju lnianym robią furorę w pewnym pubie w Dublinie, bo dała ten przepis znajomym ten bar prowadzącym. Ktoś zarabia na moich kreatywnych pomysłach ( przepis nietypowy, mój autorski) a ja nic nie mogę z tym zrobić. Chciałam o tym porozmawiać z kimś kompetentnym na konferencji, ale nie udało się.
Coraz więcej blogerek skarży się na wykorzystywanie „zmodyfikowanych” swoich pomysłów, co też trudno udowodnić. Często też słyszę czy czytam, że popularne blogi „pożyczają” pomysły od tych małych, dzięki temu same mają duży ruch , co przekłada się na ich zarobki, a „maluchy” zostają z niczym. Takie problemy miał na poczatku zaprzyjaźniony blog prezentujący dania z gier komputerowych, mam nadzieję, że to już przeszłość. Prowadzenie popularnego bloga to teraz dość intratne zajęcie i biorą się za to różne osoby. Także takie, które nie są kreatywne, twórcze i „pożyczają” sobie lub „modyfikują” treści prawdziwych twórców . Trzeba to nagłaśniać i piętnować, tak, jak sprawę sprzed kilku dni z Influencer Live Poznań. Bo sprawa, coraz bardziej żenująca dla blogerki „kopiującej” ma ciąg dalszy :
na imprezie jedni się bawią, inni rozmawiają
Straszenie prawnikiem
Gorący temat podjął w swojej prezentacji na konferencji jeden z prelegentów. Nie słyszałam osobiście ale z relacji wiem, że nazwał po imieniu to, co zrobiła znana blogerka i wymienił też nazwę jej bloga. Wczoraj organizatorzy konferencji na wezwanie prawnika musieli usunąć transmisję live tej części konferencji, bo …naruszono dobra osobiste kopiującej blogerki. Ciekawi mnie co ta pani zrobi, bo oficjalnie zawarto ugodę i niby sprawa się zakończyła, ale burza się już rozpętała. Jak bezczelną i …bezmyślną trzeba być, by zarabiając na czyjejś, kradzonej pracy oskarżać jeszcze innych. Niestey blogosfera to przegląd społeczeństwa i tacy ludzie też tam są . Ale jak na pierwszym zdjęciu ( slajd z prezentacji Pawła Tkaczyka) „stoi” – każdy jest redaktorem naczelnym swojego medium , bloger to twórca, jeśli sam nie potrafi tworzyć , to niech znajdzie inne zajęcie. Dla mnie kryterium atrakcyjności bloga to autentyczność jego autora, jak czuję sztuczność i fałsz, to od razu mnie odpycha. Ale jak widać, odbiorców blogów można czasem łatwo nabrać na pozę . Trzeba takie sprawy nagłaśniać i piętnować. Nie wiem, co zrobią prawnicy, ale Internet już tę blogerkę odstawił na boczny tor.
To ciasto upiekłam specjalnie na ogólnopolskie spotkanie blogerów w Poznaniu 11 urodziny bloga świętowałam wraz z przyjaciółmi z blogowe rodziny i z nowymi znajomymi.
Już w dyskusji na grupie Influencer Live Poznań moje ciasto było zapowiadane i oczekiwane. Udało mi się nim poczęstować wszystkich, którzy się tego domagali i wszystkich, którzy na nie czekali.
Wrażenia z konferencji przekażę niebawem w osobnym wpisie, teraz świętuje urodziny i zapraszam wszystkich, by uśmiechnęli się tak, jak moi przyjaciele na poniższym zdjęciu.
To zupełnie świeże danie , które poznałam wczoraj i pomagałam przy jego gotowaniu. Padał deszcz, po zrobieniu zakupów postanowiłam odwiedzić koleżankę i zasiedziałam się przy rozmowie aż do pory obiadowej. Na obiad miała być młoda kapusta ze szparagami, nie byłabym sobą , gdybym nie przerobiła tego przepisu po swojemu 🙂 Białe wino zostało dolane spontanicznie, bo …akurat było pod ręką i to nalane do kieliszków . Moim pomysłem było też dodanie plasterków marchewki , bo bardzo lubię duet kapusty z marchewką . Zamiast nielubianego przeze mnie kminku ( koleżanka posypała sobie na talerzu) dodałyśmy posiekany koperek (oj, młoda kapusta go lubi) i szczyptę kuminu. Soku z cytryny też dodałam hojnie i w połączeniu z białym wytrawnym winem dla mnie danie było zbyt kwaśne, więc z kolei ja lekko złamałam sobie jego smak na talerzu odrobiną syropu cukrowego. Dojadałyśmy do tego bagietkę wyjadając smaczny sosik , były też grzanki z serem, z Cammembertem, o którym niedawno pisałam . Wspólne gotowanie ( i biesiadowanie) poszło nam tak dobrze, że następnym razem chyba to sfilmuję 🙂
MŁODA KAPUSTA ZE SZPARAGAMI W BIAŁYM WINIE
mała główka młodej kapusty
pół pęczka szparagów ( miałam białe)
duża marchewka
sól i pieprz do smaku
kieliszek białego wina ( albo dwa razy po pół kieliszka 😉
łyżka posiekanego koperku, szczypta kuminu
sok z połówki cytryny ( albo nieco mniej)
2-3 łyżki mąki
kminek ( można pominąć) , opcjonalnie troszkę cukru lub syropu cukrowego
Kapustę szatkujemy , zalewamy wodą tak, by była lekko przykryta, dodajemy pokrojone szparagi , plasterki obranej marchewki i gotujemy do miękkości, pilnując, by woda się nie wygotowała. Solimy, pieprzymy do smaku i dodajemy posiekany koperek. Wlewamy białe wino i sok z cytryny. Jak wszystko się razem chwilę pogotuje, dosypujemy mąkę, intensywnie mieszając . Ja bym ten etap też pominęła, ale z mąką potrawa ma swoistą, przyjemną konsystencję.
W gotowaniu co chwilę przeszkadzały nam telefony do koleżanki. Rozkręca ciekawy biznes, bo hotelik rodzinny Pies na wczasach już ma tyle zgłoszeń, że nie nadąża z ich realizacją . Pieski mają sie czuć komfortowo, jak w rodzinie, więc nie może ich być zbyt wiele w jednym, nawet dużym domu. Szuka więc chętnych ( na razie w Wielkopolsce) , by stworzyć wielką Rodzinę Pies na wczasach. Wszystko opisane jest na stronie, kto zechce i ma warunki to zapraszam do kontaktu.
Zjadłyśmy więc nasze danie lekko przestudzone, ja akurat tak lubię . Z bagietką maczaną w sosiku i w towarzystwie grzanek z dobrym serem , popijane wytrawnym białym winem smakowało wyśmienicie. Polecam w sezonie szparagowym z całego serca.
To sałatka sprzed kilkunastu dni , bo liście mniszka lekarskiego najlepsze są do sałatek i innych potraw zanim zawiążą sie ich kwiaty. Wtedy nie mają tej charakterystycznej goryczki, smakują lekko pikantnie, podobnie do rucoli. Jednak w cieniu można jeszcze znaleźć rozety liści bez zawiązanych kwiatów i połączyć je z wiosennymi warzywami i czymś konkretnym. Moja sałatka z mniszkiem i serami powstała, by wykorzystać końcówki domowego suszonego twarogu – tutaj miałam taki z dodatkiem czosnku niedźwiedziego i drugi, z mieszanką puszczańskich ziół z Podlasia, którą wygrałam jakiś czas temu w konkursie. Domowy suszony ser robię mieszając wiejski twaróg z ziołami, czasem dodając suszone pomidory , formując krążki i po obsypaniu solą susząc na starej desce do krojenia , którą mam od początku swojego gospodarstwa domowego . Im dłużej ser się suszy , tym jest lepszy, ale zwykle po tygodniu nie wytrzymuję i zaczynam go jeść .
ser suszony z ziołami
Jako dodatek do sałatek na bazie sałaty i np. dzikich ziół w winegrecie spełnie się doskonale, super smakuje też na kanapkach, z dodatkiem owocowych konfitur :
Dla urozmaicenia dodałam do sałatki kilka ukiszonych liści kapusty pekińskiej.
SAŁATKA Z MNISZKIEM I SUSZONYM TWAROGIEM
Sałata lodowa lub masłowa
garść liści mniszka lekarskiego
trochę młodego podagrycznika, krwaawnika i czosnaczka ( to też jadalne chwasty)
Liście mniszka i inne dzikie chwasty płuczemy dokładnie w kilku wodach i suszymy. Umytą i wysuszoną sałatę rwiemy na kawałki, dodajemy pokrojone rzodkiewki, dymkę, kiszoną pekinkę, lekko solimy. Dorzucamy liście mniszka , krwawnika i czosnaczek, kawałki serów. Polewamy winegretem z octu, syropu bzowego i oliwy lub oleju. Odstawiamy na kilkanaście minut, by smaki się „przegryzły” . Zjadamy ze smakiem z dodatkiem chleba albo i bez. Mniszek dodaje sałatce lekkiej pikanterii, pasującej do wyrazistych serów i oczywiście witamin. W sezonie warto go wykorzystywać do wiosennych sałatek .
