Miesięczne archiwum: kwiecień 2017

Galareta drobiowa z podrobami

 galareta-drobiowa-z-podrobami.

galareta drobiowa z podrobami

Z galaretą to jest tak, że albo się ją lubi albo nie cierpi. Ja należę do tej pierwszej grupy, ale w domu robię jej niewiele, bo moje dzieci w ogóle jej nie ruszą. Podobnie jest z resztą z podrobami. Ale uważam, że jeśli coś lubię, to mogę to sobie ugotować specjalnie dla siebie. Muszę przyznać, że pod tym wzgledem ostatnio się zmieniłam, bo dawniej nie chciało mi się gotowac tylko dla siebie, jak byłam sama w domu, to jadłam cokolwiek, co się szybko robi.

Ostatnio jak gotowałam rosół to dodałam do niego kilka żołądków z indyka. Same w sobie zagęszczają konsystencję rosołu i nie trzeba dodawać wiele żelatyny, by uzyskać galaretę.

GALARETA DROBIOWA Z ŻÓŁĄDKAMI

rosół drobiowy ugotowany z dodatkiem indyczych żołądków

2-3 łyżeczki żelatyny

Rosół gotujemy tak długo, aż żołądki będą miękkie ( to zazwyczaj trwa dłużej, niż gotowanie mięsa).

Wyjmujemy je z rosołu i kroimy po ostudzeniu na plastry.

Żelatynę zalewamy niewielką ilością zimnej wody. Po kilku minutach dolewamy do niej szklankę gorącego rosołu i intensywanie mieszamy. Jeśli trzeba, to dolewamy nieco więcej rosołu, pilnując mniej więcej proporcji podanych na opakowaniu żelatyny. Zalewamy pokrojone mięso rozpuszczoną galaretą w jakimś naczyniu o ładnym kształcie, ozdabiamy np.plasterkami marchewki , groszkiem, kukurydzą z puszki, zieleniną. Gdy ostygnie wkładamy do lodówki do zastudzenia na klika godzin. Podajemy najlepiej z piklami lub warzywami w winegrecie, ew. z sokiem z cytryny lub dobrym octem.

Jak już wspomniałam , taka potrawa ma swoich amatorów ale i wrogów . Mnie bardzo smakuje, jest też korzystna dla osób, które muszą dbać o stawy. Zdrowe żywienie jest coraz częściej przedmiotem zainteresowania coraz większej ilości osób. Ale zdarzają się też przypadki popadania w skrajności. Powstała już nawet nazwa nowej przypadłości , otoreksja- to lęk przed niezdrowym odżywianiem. Może radę na takie czy też inne problemy znależc można na http://www.doktorpsychiatra.pl/psychiatra-warszawa.html

Moim zdaniem we wszystkim trzeba zachować umiar i słuchać uważnie swego organizmu. A galareta z drobiu na pewno znajdzie amatorów a może i skuszą sie na nią ci, którzy jeszcze jej nie próbowali.

Smacznego !

Sernik chałwowy, pyszny i puszysty

sernik chałwowy
sernik chałwowy

Ten sernik chałwowy zrobiłam na Wielkanoc specjalnie na zamówienie młodszej córki, która miała akurat wtedy imieniny. Bazą był przepis na sernik, który robiłam kiedyś w improwizowanych warunkach i nie opadł. Chałwę dodałam i nieco zmieniłam proporcje, trochę intuicyjnie, toteż z duszą na ramieniu oczekiwałąm efektów. Ciasto wyszło nieco gęstsze niż zwykle ale w końcu jak wyrosło, to potem troszeczkę opadło, jednak nie na tyle, by źle wyglądało czy smakowało. Sernik wyszedł pyszny, puszytsy ale tak syty, że nie można było go wiele na raz zjeść.

SERNIK CHAŁWOWY

Spód

4 łyżki miękkiego masła

3 łyżki drobnego cukru

2 łyżki kakao

3/4 szklanki mąki pszennej

Masa serowa

kilogram sera mielonego na sernik

200 g twarogu półtłustego w kostce

300 g chałwy waniliowo-czekoladowej

1/2 szklanki cukru-pudru

3  jajka

Składniki na spód zmiksowałam na mokra kruszonkę i rozprowadziłam, lekko  ugniatając na dnie wysmarowanej masłem formy ( 24 na 28 cm).

Twaróg z kostki zmiksowałam dokładnie z pokruszoną chałwą i cukrem pudrem . Ucierając dalej  drewnianą łyżką dodawałam po łyżce twarogu mielonego , na przemian z jajkami mieszając dokładnie masę przed dodaniem następnej porcji.

Wyłożyłam masę na spód i włożyłam sernik do piekarnika nagrzanego do 160 C. Piekłam sernik około godziny, obracając go w międzyczasie. Jak się cały ściął a boki lekko zrumieniły , wyłączyłam piekarnik i studziłam sernik przy uchylonym, patrząc czy nie opadnie.

Udał się , opadł tylko niewiele, był pyszny, puszytsy  i wilgotny, chałwa dała mu konkretny, ciekawy smak. Jest nieco cięższy, niż serniki, które piekę, ale taka już jego uroda.

Zazwyczaj piekę serniki w tortownicy, ale na święta idzie ich sporo i wybieram większe blachy. Ciekawa jestem czy technika wyrobu blach do ciasta też poszła do przodu i czy robi je się takimi metodami jak na http://gieciewalcowanie.pl/ . Swoją drogą ta moje do sernika jest już sfatygowana i muszę sie rozejrzeć za jakąś bardziej nowoczesną.

A sernik chałwowy polecam nie tylko na święta i specjalne okazje.

Smacznego !

Sałatka z ciecierzycy- dekonstrukcja hummusu

sałatka z ciecierzycy
sałatka z ciecierzycy

Miałam w planach zrobienie hummusu, ale gdy ugotowałam ciecierzycę wpadłam na pomysł by podać ją w formie sałatki , z takimi samymi składnikami, jak do hummusu. Planowany grill, na którym można by zrobić grzanki z chleba i posmarować je hummusem ze względu na paskudną pogodę przemienił się w kolację przygotowaną w garnkach i na patelni, sałatka bardziej więc pasowała do koncepcji. Natka pietruszki, powielkanocna rzeżucha a nawet jadalne chwasty w postaci podagrycznika i krwawnika dodały świeżego akcentu, czosnek i pieprz ostrości a oliwa i sok z cytryny dopełniły smaku. Na koniec zamiast tahiny – prażony sezam.

SAŁATKA Z CIECIERZYCY O SMAKU HUMMUSU

szklanka ciecierzycy

ząbek czosnku albo i dwa

po łyżce natki pietruszki, rzeżuchy i mieszanki jadalnych chwastów ( krwawnik, młody podagrycznik)

2 łyżki oliwy, łyżka soku z cytryny

sól, pieprz z młynka

łyżka-dwie prażonego sezamu

Ciecierzycę namoczyłam na noc , ugotowałam ją do miękkości, ratując w ostatanim momencie, bo zajęta czymś zapomniałam o niej i woda się wygotowała, a ziarna uzyskały ciemnobeżowy kolor i lekko orzechowy smak 🙂 Polecam, ale pod kontrolą 🙂

Do wystudzonej dodałam posiekaną zieleninę , sól, pieprz z młynka, oliwę i sok z cytryny. Po wymieszaniu wszystko posypałam prażonym sezamem.

Sałatka bardzo smakowała gościom. Coraz częściej na spotkaniach kulinarnych dania warzywne cieszą się większym zainteresowaniem, niż te mięsne. Widac już wpływ ekologii i dbałości o środowisko, bo do produkcji dań , które nie są wege potrzeba więcej energii i wody. Anomalie pogodowe , które są efektem niszczenia środowiska nie dotyczą tylko odległych rejonów świata , my też je odczuwamy. Ulewy i zimno nękają nas na przykład teraz , na przełomie kwietnia i maja…

O tym, jak ważna w ochronie środowiska jest energia odnawialna będzie można przekonać się oglądajac specjalny film dokumetalny , który będzie miał premierę 14 maja. Na bezpłatne pokazy w kilku polskich miastach można zapisać się na stronie  energiaodnowa.pl .

Warto pamiętać, że o przyszłości naszej planety decydują też nasze codzienne wybory konsumenckie.

 

 

 

 

Telegrzanki jak u Teletubisiów

telegrzanki
telegrzanki

Sympatyczne Teletubisie pokochałam razem z moją najmlodszą córką, bo pojawiły się w telewizji, jak miała kilka lat. Oglądałyśmy je w różnych wersjach językowych – po polsku, angielsku, francusku a nawet niemiecku, łapiąc nowe słówka w tych językach. Jako, że nasza rodzina jest 5-osobowa, to w „obsadzie ” Teletubisiów, gdzie oczywiście córcia była małą Po , zabrakło roli dla mnie. Ale dzieci bywają pomysłowe, dostałam więc rolę …odkurzacza Nono 🙂

Najbardziej fascynował nas automat do telegrzanek. Smażyłam takie grzanki dla dzieci, ale to już było dawno…

Teraz od czasu do czasu mam okazję ogladać programy dla dzieci i działać w kuchni z pewną uroczą dziewczynką . Podczas oglądania Teletubisiów , odcinka z awarią automatu do telegrzanek, wpadłyżmy na pomysł, by je usmażyć na niedzielne śniadanie. To nic, że jestem Nono ( wyznałam to), pokazałam, że potrafię robić to, co automat do telegrzanek 🙂

TELEGRZANKI

Chleb ( dużo, bo to danie smakuje)

kilka jajek i po łyżce mleka na każde

olej lub masło z oliwą do smażenia

opcjonalnie-cynamon, coś do posypania

Wycinamy foremką do pierogów lub dużą szklanką czy kubkiem kółka z chleba ( nie musi być tostowy). Rozbijamy jajka w miseczne i ubijamy lekko widelcem razem z mlekiem ( to zadanie możemy śmiało powierzyć małym pomocnikom). Potem mogą dokładnie je maczać w masie jajecznej i podawać osobie dorosłej, która je smaży na patelni z obu stron na złoty kolor. Można je potem posypac cukrem , cynamonem, posmarować miodem, ale same, bez niczego też nieźle smakują.

Oczka i buźki zrobiłąm z kawałków białka usmazonego osobno, ale można do tego użyć innych elementó- cukierków, bakalii, albo w wersji nie słodzonej – keczupu czy majonezu.

Smakują dzieciom bardzo, zapewniam. U Teletubisów jest nie tylko smacznie ale i ciekawie, sporo tam technicznych wynalazków ułatwiających im życie. Wspólczesnie często korzysta sie już z technik 3D w przemysle produkującym różne potrzebne urządzenia, jak np na http://www.mettec.com.pl/ . Coraz częściej świat , który niedawno wydawał się fantazją czy bajką teraz nie jest niczym niezwykłym.

A telegrzanki póki co możemy usmażyć na zwykłej patelni. Najlepiej z małymi pomocnikami.

Smacznego !

Chlebek drożdżowy ze słonecznikiem

chlebek ze slonecznikiem
chlebek ze slonecznikiem

To był  mój specjalny chlebek na Wielkanoc, upieczony w keksówce i w foremce babkowej, do dekoracji świątecznego stołu. Jest jak wszystkie moje drożdżowy, powoli dojrzewam do próby chlebkó na zakwasie. Dobór mąki jest dośc przypadkowy – z tego, co miałam w szafce – nieco żytniej razowej, pszenna pełnoziarnista i zwykła , by nie był taki ciężki. Dodałam zioła, mielone siemię lniane i ziarna słonecznika. Efekt był bardzo smaczny i stał się sporą atrakcją wielkanocnego stołu.

CHLEBEK DROŻDŻOWY Z MIESZANEJ MĄKI Z ZIERNAMI SŁONECZNIKA

szklanka  mąki żytniej razowej

szklanka mąki pszennej pełnoziarnistej

szklanka mąki pszennej zwykłej

dwie łyżki mielonego lnu

2 łyżki ziaren słonecznika

łyżka szarej czubrycy z czarnuszką

łyżka oleju rzepakowego tłoczonego na zimno

35 g drożdży

łyżeczka cukru
2 – szklanki letniej wody ( można nieco więcej)

łyżeczka soli

Drożdże włożyłam do miseczki,  dodałam łyżeczkę cukru, roztarłam je, wlałam 1/2 szklanki letniej wody , rozmieszałam i posypałam łyżką mąki pszennej . Odstawiłam w ciepłe miejsce do wyrośnięcia.

Do miski wsypałam  mąki,  ziarna, siemię  i czubrycę,  wymieszałam, posoliłam solidnie.    W to wlałam rozczyn, mieszając i ubijając lekko dodałam resztę letniej  wody i olej. Wymieszałam dokładnie  i wyrabiałam ukośnymi uderzeniami drewnianej łyżki  około dziesięć  minut. Gdy ciasto zaczęło odstawać od ścianek miski i pojawiły się bąbelki powietrza przykryłam je ściereczką i odstawiłam w ciepłe miejsce do podwojenia objętości, na  około 45 minut.
Przełożyłam ciasto do natłuszczonej foremki babkowej ( średnica 12 cm) i keksówki , zostawiłam do podrośnięcia na 10 minut w ciepłym miejscu.  Ciasto w keksówce nacięłam  ukośnie w kilku miejscach . Włożyłam obie formy do piekarnika nagrzanego do 180 C na około 45 minut, z tym, ze babeczkę wyjęłam już po pół godzinie. Po wyjęciu z foremek studziłam chlebki na kratce.

Jak już wspomniałam , chlebek wyszedł pyszny, bardzo aromatyczny, pasował bardzo do wielkanocnych przysmaków, zarówno z masłem jak i maczany w dressingach od sałatek. Na pewno powtórzę go , może z innymi dodatkami.

Lubię piec chlebki i ciasta, piekarnik w domu odpalam dośc często. Wprawdzie domowe chleby są bezcenne , ale warto pomyśleć o oszczędzaniu energii, widziałam jden ze sposobów na to na polmar.net.pl . Jak będę próbować chleby na zakwasie, to pewnie piekarnik będzie chodził częściej i trzeba mieć to na uwadze.

Smacznego !

 

Spaghetti z pulpecikami

spaghetti z pulpecikami
spaghetti z pulpecikami

Spaghetti to jedno z ulubionych dań moich dzieci , robię je często i w różnych formach. Czasami kilka wersji na raz, bezmięsną dla córki, dla syna bez ulubionego przez innych groszku  Bazą jest zwykle sos pomidorowy, dla mięsożercow mielone mięso, różne gatunki.

Dzisiejsza wersja jest nieco inna , z pulpecikami. Bardzo smakowała mojej Najmłodszej .

SPAGHETTI Z PULPECIKAMI

Opakowanie makaronu spaghetti, ugotowane al dente

1/2 kg mięsa mielonego ( dowolne )

Cebula

Sól, pieprz, majeranek, bazylia, papryka słodka

Jajko lub białko

Kilka suszonych pomidorów

Szklanka przecieru pomidorowego

Olej do smażenia

Mięso mielone doprawiamy solą, pieprzem i ziołami . Dodajemy posiekaną cebulę, lekko podsmażoną ją oleju, wbijamy jajko i dokładnie wyrabiamy masę. Toczymy z niej pulpeciki wielkości dużych orzechów włoskich i obsmażamy na tej samej patelni, co cebulę, dodając nieco oleju. Dorzucamy pokrojone suszone pomidory, podlewamy odrobiną wody lub bulionu ,dusimy chwilę. Wlewamy przecier pomidorowy, gotujemy razem. Doprawiamy sos do smaku papryką i ziołami.

Sosem z pulpecikami polewamy makaron.

To danie moje dzieci lubiły nawet, jak były małe. Często życzyły sobie takie na powrót z wakacji. Teraz juz wszytskie są dorosłe, nie muszę im organizować wolnego czasu. A wspólczesne oferty wakacyjne są bartdzo ciekawe, widziałam takie na http://naferie.pl/

A po powrocie z wakacji zróbcie dzieciom ulubione danie, na przykłąd takie spaghetti z pulpecikami.

Smacznego !

Konfitura z jarzębiny i jabłek

konfitura z jarzębiny i jabłek
konfitura z jarzębiny i jabłek

Podczas porządków przedswiątecznych w zamrażalniku znalazłam tam zamrożone od jesieni owoce jarzębiny. Zebrałam je we wrześniu w lesie z zamiarem zrobienia konfitury . Lubię  eksperymentować z darami natury, mam na blogu specjalną kategorię – Jadalne chwasty, gdzie pokazuję swoje lub podpatrzone i zmodyfikowane przepisy na dania z modnej teraz „dzikiej kuchni”.

Nie lubię marnować jedzenia, staram się też wybierać świadomie produkty do tego, co gotuję. Ekologia jest mi bliska , staram się jadać produkty od lokalnych dostawców, by nie wykorzystywać tych, których transport niszczy nasze środowisko nadmierną emisją dwutlenku węgla. Wbrew niektóym mitom nasze codzienne wybory konsumenckie mają wpływ na klimat. Kupowanie od lokalnych wytwórców , preferowanie produktów roślinnych, których wytwarzanie pochłania mniej energii i wody ma znaczny wpływ na emisję gazów do atmosfery i zmiany klimatyczne. O innych mitach na temat zmian w środowisku można przeczytać na stronie poświęconej projektowi Energia odNowa .

Czytelnicy mojego bloga wiedzą, że jestem zaangażowana w projekt promujący lokalne produkty w Zakolu Dolnej Wisły w moim rodzinnym województwie kujawsko-pomorskim. To właśnie u jednej z wspóluczestniczek tego projektu, nazwanej przez krytyków kulinarnych Królową Slow Foodu i nagrodzonej przez Magdę Gessler w Przysieku Złotym Półgęskiem,  Mirki Wilk jadłam tę wspaniałą konfiturę z jarzębiny. Postanowiłam ją zrobić sama.

KONFITURA Z JARZĘBINY Z JABŁKAMI

1/2 kg zmrożonych owoców jarzębiny

3 duże jabłka (najlepiej winne)

1, 5 szklanki cukru

sok z połówki cytryny

1/3 szklanki wody

Jarzębina ma swoistą goryczkę i warto dodać jabłka, by złągodzić ten smak. W tym celu też najlepiej ją przemrozić w zamrażalniku ( nie trzeba tak długo, jak ja, wystarczy dobę), mozna też zebrać z drzewa zimą lub jesienią przemrozone już owoce.

Obrane i pokrojone w kostke jabłka skrapiamy obficie sookiem z cytryny. Owoce jarzębiny obrane z szypułek przesypujemy cukrem na czas rozmrażania.

Wlewamy wodę do garnka, wkładamy jedne i drugie owoce i gotujemy powoli mieszając, az cukier zacznie się lekko karmelizować . Gdy jarzębina będzie już miękka, możemy konfiturę  zapasteryzować w słoiczkach. Doskonale smakuje nie tylko do mięsa, ale też do delikatnych serów.

Dary lasu wykorzystuję często w swoich potrawach, to „produkty”, do którch wytworzenia nie wykorzytsuje się energii często niszczącej środowisko. O tym, jakie zagrożenia niosą ze sobą nieefektywne źródła energii i o potrzebie rozwoju nowych, odnawialnych jej źródeł opowiada film dokumentalny, którego premiera odbędzie 14 maja . Film „Punkt krytyczny – Energia odNowa” będzie można zobaczyć w ośmiu polskich miastach: Krakowie, Bydgoszczy, Gdańsku, Gdyni, Szczecinie, Katowicach, Łodzi, Lublinie i dwóch za granicą: Berlinie i Brukseli. Projekcje odbędą się w ramach bezpłatnych pokazów, na które będzie można się zarejestrować na stronie kampanii energiaodnowa.pl. Po każdej projekcji filmu odbędzie się debata z ekspertami na temat przyszłości Polski w świecie odchodzącym od węgla i innych paliw kopalnych.

 

 

 

Relacja ze spotkania klubu kolacyjnego Barilla

 

 

Kilka tygodni temu miałam przyjemność uczestniczyć w spotkaniu klubu kolacyjnego Barilla w Poznaniu. Blogerki spotkały się, by zobaczyć jakie możliwości daje ten pyszny włoski makaron, przygotowany na klika spodobów przez Ricardo, szefa poznańskiej włoskiej restauracji Amici Mei.

Zaczęlismy od pysznych przystawek we włoskim stylu, bakłażany z pastą z orzeszków pini smakowały mi chyba najbardziej :

 

Przywitała nas gospodyni wieczoru, Kasia Miklaszewska opowiadając o zaletach makaronu i planowanym konkursie dla blogerów – Makaronowych Mistrzostwach Polski (fot. organizatorzy).

 

Wśród nas była już jedna z jego uczestniczek – autorka bloga Kuchnia Marty, z ciekawością wysłuchaliśmy jej wrażeń. Przy winie i przekąsakach zawieraliśmy nowe znajomości i wymienialiśmy blogerskie pogaduszki ze znajomymi.

Potem organizatorzy zadbali o nasz warsztat fotograficzny – pod okiem fachowca ćwiczyłyśmy robienie zdjęć przy sztucznym świetle operując odpowiednio przysłonami , lampami i blendami :

 

Każdy kto mnie zna wie, że dla mnie to najmniej atrakcyjny aspekt blogowania, uwielbiam gotować, pisać, spotykać się z ludźmi i ich karmić, fotografia stylizowana to nie jest moja mocna strona. Lubię proste, naturalne zdjęcia i staram się robić je w świetle dziennym. Ale skorzystałam z okazji, by pogłębić swoją wiedzę w tym kierunku. Oto moje próby :

 

 

Potem w miłym nastroju zjedliśmy kolację przygotowaną przez ekipę Amici Mei, najpierw minnestrone :

Potem było spaghetti z sosem mięsnym na bazie boczku. Wino towarzyszyło nam cały czas, więc rozmowy toczyły się bardzo ożywione, jak zwykle brałam czynny udział w podtrzymywaniu życia towarzyskiego . Poznałam nowe blogerki z Poznania, snułyśmy już projekty letnich spotkań i pikników, niektóre dołączyły do naszej Wielkopolskiej Grupy .

Na deser był krem  w stylu Tiramisu z leśnymi owocami, sfotografować już go nie zdążyłam.

Na pamiątkę dostaliśmy książki dotyczące kulinarnej fotografii. Na pewno skorzystam z jej rad, a znajomych blogerów zachęcam do wzięcia udziału w Makaronowych Mistrzostwach  Barilli. Start już w maju.

dav

 

Wielkanocny zając drożdżowy

Ubiegłego lata kupiłam od znajomej blogerki formę – zająca i nie mogłam się doczekać, kiedy go wypróbuję na Wielkanoc 🙂 Próba ogniowa była na moje imieniny, 1 kwietnia,  obchodzone wesoło z kulinarnymi przyjaciółmi na Zielonym Targu w Poznaniu. Zając udał się, smakował a teraz upiekłam go razem z babką w klasycznej formie. Ciasto jak zwykle drożdżowe, tym razem z posmakiem pomarańczy i pigwówki, której dodałam zwyczajem mojej Mamy, by  lepiej urosło.

DROŻDŻOWY ZAJĄC NA WIELKANOC

niecały kilogram  mąki pszennej

10 dkg  stopionego masła i 2 łyżki oleju

50 g drożdży

1, 5 szklanki mleka

sok z połowy pomarańczy

3 jajka i 2 żóltka

5 łyżek cukru i łyżka z wanilią

szczypta soli

łyżka nalewki z pigwy

cukier-puder do posypania

Najpierw roztarłam drożdże z łyżeczką cukru, dodałam letnie mleko ( 1/3szklanki ), posypałam łyżką mąki i odstawiłam do wyrośnięcia. W międzyczasie stopiłam i przestudziłam masło ,  wymieszałam cukier  z jajkami za pomocą trzepaczki.

Do miski wsypałam mąkę i sól, dodawałam stopniowo mieszając : wyrośnięty rozczyn, jajka z cukrem, resztę mleka, wyciśnięty z pomarańczy sok , olej i  stopione masło w temperaturze pokojowej. Wyrabiałam drewnianą łyżką, w międzyczasie dolałam nieco aromatycznej nalewki z pigwy. Gdy ciasto zaczęło odstawać od brzegów miski i pojawiły się pęcherzyki powietrza, odstawiłam je w ciepłe miejsce ( obok garnka z gotującą się peklowaną szynką ) na pół godziny do wyrośnięcia .

 

Wyrośnięte ciasto przełożyłam do formy- zająca, do klasycznej na babkę i 3 małych babeczkowych foremek ( na prezenty dla znajomych), poczekałam ok. 5 minut, aż ciasto zacznie pracować. Wstawiłam do piekarnika nagrzanego do 175 C i piekłam ok. 45 minut ( te większe) , małe były gotowe po pół godzinie.

Z babkami mam już doświadczenie, ale ze  sporą tremą wyjęłam zająca – udał się, więc po wystudzeniu posypałam go cukrem-pudrem . Pogoda za oknem niestety taka, że skojarzył mi się ze śniegiem, oby nas nie zaskoczył…

Babki już spróbowałam, wyszła pyszna, zając czeka na deser po wielkanocnym śniadaniu.

Jesli ktoś jeszcze szuka inspiracji na jutro, polecam mój wybór domowych, prostych w wykonaniu wędlin i dodatków do nich. Zapraszam też jeszcze na bogatą ofertę wielkanocnych przepisów.

WSZYSTKIM CZYTELNIKOM BLOGA ŻYCZĘ RADOSNYCH I SMACZNYCH ŚWIĄT

Smacznego !

Śledzie wiosenne w sosie tzatziki – wielkanocne przepisy SEKO

sledz wiosenny w sosie tzatziki
sledz wiosenny w sosie tzatziki

Wiosna w pełni i mam ochotę na lekkie dania. Tradycyjny sledź na ostatni piątek postu przed Wielkanocą zrobiłam więc w moich ulubionych smakach. Bazą jest sos tzatziki , na jogurcie greckim i zielonym ogórku. Dodałam do niego to, co jest przyprawą do śledzików wiosennych na okrągło SEKO : nieco oleju rzepakowego, marynowaną cebulkę , kwiaty suszone : lawendę, różę i malwę.

By wzmocnić smak śledzi do pokrojonego w kostkę ogórka dorzuciłam kawałki matjasów. Świeżości dodały zioła prosto z grządki.

ŚLEDZIE WIOSENNE W SOSIE TZATZIKI

Zielony ogórek

płat matjasa SEKO

jogurt grecki

szczypiorek, natka pietruszki, listki świeżej mięty

śledzik wiosnny na okrągło SEKO wraz z zalewą

sól, pieprz ziołowy

Ogórka kroimy w kostkę, solimy. Na podobne kawałki kroimy też wymoczony płat matjasa.Odciśniętego  z soli ogórka łączymy z matjasem, dodajemy kilka łyżek jogurtu greckeigo i nieco zalewy od śledzika wiosennego z dodatkami. Dorzucamy posiekany szczypiorek ,  nieco natki pietruszki i świeżej mięty. Doprawiamy pieprzem ziolowym i mieszamy wszytsko dokładnie.

Na sosie układamy kawałki śledzika wiosennego.

Całe danie jest lekkie , świeże i zdrowe, typowo wiosenne. Polecam nie tylko na piątkowe śniadania czy kolacje. A po inne śledziowe inspiracje zapraszam do blogowego tagu : śledzie.

Smacznego !