Archiwa tagu: kot

Kulinarne koty – Tequlilla Magdy z Kulinarnej Piniaty

kot magdy5

 

Magdę z bloga Kulinarna piniata poznałam na warsztatach kulinarnych w Warszawie. Widujemy się właśnie na warsztatach od czasu do czasu. Na blogu Magdy oprócz przepisów z pięknymi zdjęciami można też zobaczyć recenzje restauracji i książek kulinarnych a czasem i kuchennego sprzętu . Magda ma małą córeczkę a od półtora roku zaobserwowałam u niej zdjęcia ślicznej koteczki i właśnie dzisiaj ją prezentuje :

 

Jak kot pojawił się w Twoim życiu?

Moim marzeniem już z dzieciństwa było posiadanie kota. Jednak w naszym rodzinnym domu zawsze były psy, które nie do końca dogadywały się z kotami. Posiadanie miauczącego towarzysza musiałam więc odłożyć do momentu aż dorobię się własnego mieszkania. Gdy już się totalnie usamodzielniłam pojawił się kolejny problem – mąż, totalny przeciwnik kotów. Myślę, że ze 3 lata zajęło mi przekonanie go, że koty są lepsze od psów. Miliony argumentów, szantaży, gróźb i próśb i… udało się!  Zgodził się. Zaczęłam więc szukać tego wymarzonego „egzemplarza”.

Moje wymagania były proste dachowiec, kotka, max 5 tygodni, oswojona z człowiekiem. Reszta – obojętna. Możecie mi uwierzyć jak ciężko w Warszawie znaleźć takiego kota?! Jest ogromna ilość domów tymczasowych, fundacji i schronisk. I gucio! Nie było. Albo kotki starsze, albo przekonywano mnie, że wolę kocura (!!!). Jedna pani próbowała mi wcisnąć na siłę dwa roczne kocury mówiąc, że to kotki-bliźniaczki. Nastawiłam się bardzo negatywnie ale trwałam w postanowieniu, że zdania nie zmienię tylko muszę bardziej poszukać. W końcu udało mi się znaleźć dom tymczasowy i kotkę, wydawałoby się idealną. Niestety był to kociak po przejściach i w naszym domu nie mógł się zaaklimatyzować (córka miała wtedy 2 lata a kotka bardzo źle reagowała na jej płacz). Musieliśmy ją oddać. Już myślałam, że po prostu kot nie jest mi pisany.

Coś mnie jednak tknęło i postanowiłam poszukać w najmniej wiarygodnym miejscu – w internecie na portalu aukcyjnym. W ciągu godziny znalazłam ogłoszenie od Pana spod Warszawy, który miał kłopot (właściwie 5 kłopotów). Telefon i milion pięćset pytań z mojej strony. Wypytałam o wszystko. DOSŁOWNIE! Facet miał mnie tak dość, że zaproponował przywóz tego kota do mnie do domu a jak mi się nie spodoba to zabierze ją z powrotem.

I tak oto w domu pojawiła się TEQUILLA. Śliczna, oswojona, ledwie 5-tygodniowa, malusieńka kuleczka. Totalnie zrelaksowana (zero stresu chociażby podczas podróży). Jak zobaczyła Natalię (rozemocjonowaną i piszczącą dwulatkę) to po prostu chciała się z nią bawić. I tak jest do tej pory.

kot magdy4

 

 

 

Co w nim lubisz najbardziej?

Teq jest totalnie zrelaksowanym kotem. Nie ma typowego kociego charakteru. Nie jest złośliwa ani zawistna. W tydzień pojęła po co w pokoju stoi kuweta. Nie wchodzi na stół ani na blaty w kuchni. Drapie tylko drapak i nie je mi kwiatków (chociaż próbowała). Od samego początku przesypia całą noc a aktywna jest w dzień. Ostatnio nawet dała się wykąpać i obciąć pazury bez większej awantury. Ma więcej psich cech niż kocich. Nawet czeka pod drzwiami o odpowiednich porach i wita w drzwiach gości. Idealnie więc wpasowała się w nasze życie i dom – za to lubię ją najbardziej.

 

kot magdy3

 

Kot w kuchni.

Teq wie, że nie wolno jej łazić po blatach i tego nie robi. Nie kradnie również z talerzy naszego jedzenia. Po prostu nie umie go jeść. Nigdy nie było z tym problemu i nawet nie było potrzeby żeby ją tresować pod tym kątem. Towarzyszy mi gdy gotuję. Kładzie się wtedy na swoim posłaniu na parapecie i zwykle śpi. Chociaż parę razy zdarzyło się, że słuchała co do niej mówię. Zawsze towarzyszy mi gdy robię zdjęcia. Jak tylko rozkładam stół i lampy do fotografowania pojawia się nie wiadomo skąd i siada na samym środku. I czeka. Lubi też szafkę z materiałami i ściereczkami do zdjęć. Jak tylko zapomnę zamknąć drzwiczki od razu tam wchodzi. Kiedyś szukaliśmy jej po całym domu i okazało się, że nie zauważyłam i zamknęłam ją w środku. Musiała się porządnie wyspać bo nawet nie miauczała.

 

Co jada Twój kot?

Jako zootechnik wyznaję zasadę „im lepsze jedzenie, tym mniej wizyt u weterynarza”. Od samego początku jadła tylko i wyłącznie suchą karmę najlepszych firm (wcale nie najdroższą). Jestem na bieżąco jeżeli chodzi o jakość karm dostępnych na naszym rynku. Śledzę fora internetowe i zasięgam opinii weterynarzy. Serio! Czytam również etykiety i skład przed każdorazowym zakupem. Mam na tym punkcie prawdziwego hopla. Nigdy nie jadła nic z naszego talerza. Czasem dostaje saszetki z mokrą karmą (przy wzmożonym linieniu) i pastę ułatwiającą wydalanie kłaczków. To nasz największy problem bo chociaż to kot krótkowłosy to jej sierść jest tak gęsta, że nie da się zobaczyć nawet milimetra skóry po jej rozgarnięciu.

 

kot magdy1

 

Najzabawniejsza historia

Gdy ją wysterylizowaliśmy musiała chodzić w takim specjalnym kubraku. Z kliniki odebraliśmy ją jeszcze śpiącą i wybudzała się w domu. To normalne, że kot z narkozy wybudza się stopniowo i początkowo pełza lub nie rusza się wcale. Ona jednak nie wstawała na nogi dobre kilka godzin. Nie spałam całą noc i wyobrażałam sobie najczarniejsze scenariusze jakie tylko są możliwe. Następnego dnia zadzwoniłam do weterynarza już z samego rana. Nie stwierdził nic niepokojącego, doradził tylko aby poluzować jej ten kubrak bo może jest zbyt ciasny. Gdy tylko rozwiązałam jedną tasiemkę kot dostał „mocy”. W ciągu sekundy z biednego, sparaliżowanego kotka zmieniła się w diabełka, który jednym susem rozdarł kubrak i stanął obok niego. Oczywiście nie dała się złapać, weszła na szafę (2 minuty wcześniej ruszała jedynie głową) i wylizała sobie szwy. Zeszła dopiero jak całkowicie skończyła toaletę, bardzo zadowolona z siebie. Naprawiłam kubrak i ponownie go jej założyłam. Kot znowu stracił czucie w nogach. Mąż się ze mnie strasznie śmiał, że tak strasznie w to uwierzyłam a to tylko koci foch. Zachowywała się wtedy tak przez cały tydzień. Gdy miała na sobie kubrak – kot chory (nie je, nie pije i nie chodzi). Bez kubraka natychmiast zdrowiała – rzucała się na miskę z karmą, bawiła piłeczką i korzystała z drapaka. Do tej pory zresztą jak tylko zakładam jej szelki na spacer traci zdolności chodzenia.

 

Obecnie Tequilla ma prawie 1,5 roku. Nie wyobrażam sobie życia bez niej i mogę śmiało stwierdzić, że jest pełnoprawnym członkiem naszej rodziny.

Cały cykl Kulinarne koty można zobaczyć tutaj .

Dziękuję za rozmowę 🙂

kot magdy2

 

 

Kulinarne koty – Zuziek Dusi z Dusiowej Kuchni

dusia z kotem

 

Autorkę bloga Dusiowa Kuchnia zauważyłam na blogerskich forach internetowych już dawno. Na jej blogu można znaleźć oprócz smacznych potraw dostosowanych do sezonu ciekawe relacje z warsztatów i wydarzeń kulinarnych, w których Dusia aktywnie uczestniczy. Na żywo poznałyśmy się na którymś z Blog Forum w Gdańsku, gdzie w kuluarach spędziłyśmy nieco czasu na blogerskich ploteczkach.

Oddaję głos Autorce dzisiejszego , piątego już odcinka cyklu :

Jak kot pojawił się w twoim życiu ?

Pojawił się dość niespodziewanie.  Pewnego ranka, gdy wychodziłam na zajęcia mała czarno-biała kulka wleciała mi do mieszkania. Pojawiło się pytanie, co teraz? Mama zadecydowała, że zostaje, a ja musiałam lecieć na zajęcia. Jakieś dwie  godziny później dostałam sms’a od mamy, że musi chyba wyjść po piasek na plażę (na szczęście do plaży mamy jakieś 50m). Okazało się, że kot polubił się z mamą, która bała się kotów, więc został z nami ku mojemu szczęściu. Myśleliśmy, że to kotka, więc padło na imię Zuzia, a po dwóch miesiącach doznaliśmy szoku, że jest to jednak kocur i trzeba było odrobinę zmienić imię (na które już reagował) na trochę bardziej męskie, czyli Zuziek  🙂

 

kot dusi2

 

Co w nim lubisz najbardziej ?

To, że ma swój charakterek i jest niezwykle inteligentny. Zuziek nie jest typem pieszczocha ani mruczka, to prawdziwy indywidualista. Zamruczy czasem z rana, albo da kuksa w moją głowę, jak chce jeść.  W związku z tym, że przez wiele lat mieliśmy psa, jest też trochę wychowany jak pies. Biegnie do drzwi, gdy ktoś dzwoni, aportuje zabawki, bawi się w chowanego, a gdy jest na balkonie i widzi, że wchodzę do klatki to za chwilę czeka już pod drzwiami.

 

kot dusi3

 

Był prawdziwym towarzyszem podczas nauki, wiernie pilnował moich notatek wylegując się na nich. Uwielbia towarzyszyć mi podczas sesji fotograficznych i doglądać, co tam na talerzu wykombinowałam. Kiedy się zdenerwuje to gryzie np. w łydki. Trudno jest kochać kota z ciężkim charakterkiem, ale tą miłość bardziej się docenia. Wiem, że ją odwzajemnia i tęskni za mną, bo kiedy wyjeżdżam chodzi smutny i przesiaduje w oknie na parapecie.

Kot w kuchni

To prawdziwy obserwator, który uważnie kontroluje mój każdy ruch. Jest bardzo ciekawski, ale nie podkrada nam nic z blatów ani ze stołu. Lubię jego grzeczne towarzystwo w kuchni. Ożywia się, gdy kroję filety z kurczaka i wtedy kręci ósemki wokół moich nóg. Na hasło „saszeteczka” biegnie do lodówki i czeka aż mu się nałoży jedzonko do miseczki.

 

kot dusi1

 

   Co jada Twój kot ?

Najbardziej lubi podjadać suchą karmę, w szczególności Purina One, choć jada także mokrą karmę w saszetkach. Lubi też skubnąć miętę i kwiaty lawendy – ma to chyba po mnie 🙂   Z wielką radością biegnie do mnie, kiedy widzi, że niosę dla niego świeżą trawę do podgryzania.

 

kot dusi4

 

Najciekawsza historia

Pewnego razu nie mogliśmy znaleźć nigdzie kota. To był letni wieczór, więc szukaliśmy na balkonie, w domu w różnych kątach, na meblach, w szafkach, po prostu nigdzie go nie było. Zaczęliśmy wpadać w panikę, bo to kot niewychodzący z domu – wybiegłam na klatkę, potem na podwórko i załamana zwracam się ku górze, patrzę na swoje okna na pierwszym  piętrze i widzę kota… nie na balkonie, a na parapecie zewnętrznym w oknie obok. Szaleniec przeskoczył z balkonu na okno obok i się sprytnie schował. Po wpuszczeniu przez okno do domu zrobił wielkie „miaaaaauuu”, jakby chciał powiedzieć „tyle musiałem tam czekać aż mnie znajdziecie” .

Dziękuję za rozmowę 🙂

Cały cykl Kulinarne koty można zobaczyć tutaj .

kot dusi5

 

 

 

Kulinarne koty – Koka Laury z Cafe Babilon

7-1

 

Laurę z bloga  Cafe Babilon poznałam internetowo już dawno temu, w … komentarzach na blogu Antoniego Czypraka Kuchnia na gazie. Tak, w tym nieczynnym już teraz miejscu odbywały się prawdziwe imprezki przy gąsiorku śliwowicy w towarzystwie Sołtysa Szuwaśki. Laura zwróciła moją uwagę swoistym poczuciem humoru. Blog Laury bardzo lubię, bo podobnie jak u mnie jest dużo pysznego domowego jedzenia.

Na żywo poznałyśmy się na warsztatach Lubelli i ostatnio na finale Bloger Chefa.

Laura ma kotkę Kokę – przejdźmy do jej historii :

 

Jak kot pojawił się w twoim życiu ?

Koka trafiła do naszego domu prawie sześć  lat temu przez przypadek. Została wyrzucona wraz z rodzeństwem do lasku obok Sielskiej Zagrody pod Wrocławiem. Ktoś w okresie wakacyjnym pozbywał się problemu i wyrzucił po prostu mioty trzymiesięcznych i trzytygodniowych kociąt. My tego dnia wybraliśmy się tam na spacer.

Była taka maleńka kiedy ją zabieraliśmy – taki mały, puchaty, biały pomponik.

Skradła nasze serca od pierwszego wejrzenia. W tym czasie zajmowałam się zdjęciami oraz ich obróbką i większość czasu pracowałam w domu. Koka towarzyszyła mi w codziennych pracach domowych od sprzątania, prania, gotowania po pracę przy komputerze. Co prawda większość czasu przesypiała, ale wystarczyło, że z kuchni przeszłam do sypialni, aby popracować przy komputerze i po kilku minutach w drzwiach pojawiała się z miną mówiącą: „To, że śpię, nie znaczy, że możesz gdzieś wychodzić na dłużej…”.

 

2

 

Co w nim lubisz najbardziej ?

Poranne powitania: asysta w łazience, a potem skok na umywalkę, z której wspina się na moje ramiona. Przynajmniej kilka minut muszę ją ponosić na rękach, a ona łapkami obejmuje moją szyję.

Koka to piąty członek naszej rodziny posiadający niezwykły dar wyczuwania złego nastroju. Niesamowicie przeżywa czyjkolwiek płacz i zawsze stara się pocieszać. Pamiętam jak kiedyś przytrzasnęłam sobie palec  i zdarłam paznokieć  – to był straszliwy ból. Stałam, chłodziłam go pod wodą i ryczałam z bólu. Koka stała kilkanaście minut na umywalce, obejmowała mnie łapkami i tuliła się.

Jej ulubionym miejscem jest akwarium w przedpokoju z którego ma doskonały widok na wchodzące i wychodzące osoby. Każde przejście naszych dzieci jest przez Kokę „komentowane” – odzywa się za każdym razem gdy przechodzą obok niej.

Niesamowitym przeżyciem był poród a potem możliwość obserwacji całego procesu wychowania kociąt. Jej czułość i samozadowolenie z bycia matką było czymś tak magicznym. Moje dzieci powiedziały wtedy, że niektóre kobiety mogłyby uczyć się od niej jak być matką. Koka urodziła cztery przepiękne kocięta, dwóch ojców – kocurów z mojego domu rodzinnego. Dwa od rudego kota, miały spłaszczone pyszczki jak ich mama, dwa od biało-czarnego kocura były bardziej podobne do zwykłych dachowców. Kociaki znalazły cudowne domy.

 

5

 

Kot w kuchni

Moje działania w kuchni najczęściej obserwuje z kanapy. Siedzi lub leży (pod warunkiem, że nie śpi właśnie) i patrzy…

Zawsze uwielbiała obserwować przygotowania do zdjęć na bloga i bardzo często wkraczała w już ustawiony kadr pozostawiając na ujęciu kawałek ogona, ucha całą siebie.

Uwielbia zapach startej gałki oraz oliwek.

 

1

 

Co jada Twój kot ?

Dotychczas preferowała suchą karmę, w ostatnim czasie zaczęła jadać również mokrą z saszetek. Za „ludzkim” jedzeniem nigdy nie przepadała. Tylko w okresie kiedy karmiła młode jadała praktycznie wszystko.

Jest nietypowym kotem. Akwarium pełne rybek jest dla niej poidłem – rybki nie są obiektem zainteresowania. Śpi przy otwartym oknie, za którym siedzą rzędem wróble czy sikorki.

Nigdy nie skradła jedzenia pozostawionego na blacie czy stole, chociaż bardzo lubi wiedzieć co jemy, a szczególnie pijemy – uwielbia sprawdzać zawartość szklanki.

Nie bardzo interesują ją mięso czy ryby, ale uwielbia zioła i wszelką zieleninę. O pęczek koperku czy natki przyniesiony do domu, potrafi się wykłócać, jeśli ktoś próbuje schować do lodówki, a zioła na parapecie wiecznie są poobgryzane. Na zdjęciu z ukradzioną łodygą selera naciowego.

 

6

 

Najzabawniejsza historia

Kiedyś w dużym, litrowym shakerze nastawiłam zaczyn drożdżowy na chleb. Zamknięty shaker postawiłam na kaloryferze i zajęta rozmową przez telefon zapomniałam o nim. W pewnym momencie zobaczyłam jak Koka dziwnie czai się na coś niewidzialnego – okazało się, że usłyszała lekkie syczenie i to ją zaniepokoiło.

Kot oczywiście musiał towarzyszyć w otwarciu shakera, bo każda nietypowa okoliczność jest ciekawa. Zawartość shakera wystrzeliła w sufit „dekorując” zaczynem drożdżowym wszystko w zasięgu kilku metrów, od mebli kuchennych po sofy i telewizor w salonie. Kot przestraszony uciekł i pojawił się po dobrej godzinie od całego zdarzenia. Chyba przez tydzień nie mogliśmy pozbyć się drożdżowego zapachu z sierści.

4

 

 

Na zakończenie…

Trzy miesiące temu kardiolog postawił straszliwą dla nas diagnozę – kardiomiopatia przerostowa. Według lekarza zostało jej kilka miesięcy życia, jest za późno na leczenie, które zresztą przy tej chorobie niewiele daje. Przepłakałam wiele dni, a teraz pozostaje nam cieszyć się każdym wspólnym dniem.

Dziękuję za rozmowę.

Cały cykl Kulinarne koty można zobaczyć tutaj .

 

3