Natalię z bloga Kulinarne podróże poznałam …dzięki temu cyklowi 🙂 Zauważyła „koci wpis” z Maciusiem Majany i zapragnęła przedstawić swoje koty na moim blogu ! Bardzo mi miło, że poznałam kolejną zakręconą kulinarną blogerkę i mam nadzieję , że spotkamy się kiedyś na jakimś blogerskim spotkaniu.

Jak koty pojawiły się w Twoim życiu?

Dom bez zwierząt jest pusty, cichy, nikt na Ciebie nie czeka, nikt z rana nie trąca noskiem, ‚wstawaj’! Jako dziecko miałam pieska, mój chłopak zawsze miał w domu koty. Stwierdziliśmy, że już dość czasu mieszkamy sami i padło na adopcję kotów. Od początku chcieliśmy kocie rodzeństwo, co dwa koty to nie jeden 🙂
Teraz, gdy są już u nas dobrze ponad dwa lata, wydaję się nie pamiętać, jak było ‚przedtem’, bez nich! Kocham je miłością absolutną! 🙂

Co w nich lubisz najbardziej?

Kocham wszystko! Każdy ma zupełnie inny charakter, ich wzajemna interakcja jest naprawdę fascynująca. Uwielbiam jak razem coś robią, coś knują, zastanawiam się tylko co się w tych kocich główkach dzieje. Taki ‚koci gang’. I Emi i Witek to masakryczne pieszczochy, nigdy nie mają dość, można robić z nimi wszystko. Sporo też psocą, czasem walczą aż leje się krew (dosłownie!), a potem śpią jeden na drugim, zwinięte w jeden koci kłębek.
Emi codziennie śpi ze mną, nosek w nosek. Ten moment, kiedy zasypiam i budzę się wtulona w jej ciepłe, pachnące futerko, jest niezmiennie najpiękniejszy.

Co jadają Twoje koty?

Mięso! Jak to prawdziwi mięsożercy 🙂 Dostają świeżego kurczaka, najczęściej całe skrzydełko lub podudzie. Mamy wtedy w domu sceny jak z ‚national geographic’, każdy przeciąga swoją zdobycz w swoje ulubione miejsce i słuchać tylko trzask łamanych kości 🙂 Jedzą też serduszka z kurczaka, czasem żołądek, kawałek indyka. Witek lubi wołowinę, Emila obsesyjnie wylizuje noże z masła i talerzyki z oliwy.
Oba podkradają starty parmezan i wylizują skrupulatnie opakowanie po serku wiejskim.
Dla zainteresowanych kwestiami żywienia kotów, odsyłam do mojego artykułu – klik

Koty w kuchni

To przecież ich ulubione miejsce! 🙂 Wchodzą dosłownie wszędzie, i jak były małe mieliśmy z tym problem. Z anielską wręcz cierpliwością przygotowywałam posiłki ściągając naprzemiennie z blatu raz jednego raz drugiego malucha. Teraz jest już znacznie lepiej, wystarczy ściągnąć raz 🙂 Siedzą w kuchni zawsze jak coś gotuję, zaglądają do misek i garnków. Absolutnie nie mogę zostawiać nic na wierzchu – są w stanie otworzyć i zjeść naprawdę wszystko np. Emi jest w stanie zeskoczyć ze stołu z … 0,5 kg torebką cukru pudru w zębach, z czystej kociej ciekawości chce zobaczyć co tam też w środku jest 🙂 Emila często siedzi w zlewie, sprawdzając czy nie uchowała się czasem gdzieś kropelka oliwy, Witek ochoczo wkłada łapki do torebki z mąką, cukrem… Trzeba chować naprawdę wszystko!
Emi i Wituś uwielbiają też kulinarne sesje zdjęciowe – chcą być na każdym ujęciu! Czasem muszę się nieźle nagimnastykować chcąc mieć kadr bez kota 🙂

Najzabawniejsza historia

Wiele takich. Często, patrząc na nie, płaczemy ze śmiechu 😀
Zabawnie było, gdy jako maluchy, dorwały karton mleka, który nieopatrznie zostawiałam na 5 minut, pijąc kawę w innym pokoju. Po chwili tknęło mnie – jest za cicho, gdzie dzieci?! Wchodzę do kuchni, a tam armagedon. Karton przewrócony, podziurkowany ząbkami, i ze stołu na podłogę płynie w o d o s p a d mleka. W tym wodospadzie koty, okrągłe z przepicia jak dwie małe kulki… Masakra. Witek siedział i ulewało mu się górą… Nie muszę chyba opowiadać co potem działo się w kuwecie.
Żeby było zabawniej, ciąg dalszy historii nastąpił już kolejnego dnia. Tym razem odkręciły sobie butelkę z oliwą z oliwek 🙂 Całe koty i całe mieszkanie w oliwie 🙂 Od tego czasu zaczęłam doceniać ich spryt. Chowam wszystko.
Mówiłam już, że kocham moje koty?

Dziękuję za rozmowę 🙂

Cały cykl Kulinarne koty można zobaczyć tutaj .

Autorki dzisiejszych zwierzeń na temat swoich pupili nie muszę chyba nikomu przedstawiać. Swój kultowy blog Moje Wypieki  Dorotka prowadzi od 9 lat !  Podziwiam ją za nieustanne kreatywne pomysły na ciasta , które są źródłem inspiracji wielu blogerów kulinarnych.

Nie znamy się osobiście, bo Dorotka mieszka w Walii, ale spotykamy się w sieci , czasem podczas dyskusji na tematy blogowe lub kulinarne . Gdy zapytałam blogerki o chęć udziału w moim kocim cyklu, Dorotka zażartowała, że przedstawi swoje króliczki . Obiecałam jej miejsce na Prima Aprilis, ale teraz pomyślałam, że króliczki to dobry temat na Walentynki , oddaję więc głos autorce Moich Wypieków 🙂

Jak króliki pojawiły się w Twoim życiu?

Mamy dwa króliczki. To króliczki dziewczynek. Fluffy jest Wiktorii a Lucky – Poli.

Fluffy (koloru kawa z mlekiem i bardziej włochaty Lionhead) jest starszy. Kupiliśmy go 3 lata temu razem z innym króliczkiem, który niestety zachorował i zostawił Fluffy samego.

Wtedy dołączył do nas Lucky (English Spot Rabbit), został adoptowany.
Na początku Fluffy nie był do niego przyjaźnie nastawiony lecz po 4 miesiącach przyzwyczajania ich do siebie i wzajemnego obwąchiwania się przez kratę zaakceptował nowego towarzysza. Teraz są ‘bestbuddies’ – nawzajem czyszczą sobie futerka i liżą uszy 🙂

Króliczki mieszkają na zewnątrz, mają przestronną drewnianą klatkę i odpowiedni wybieg na trawie. Kochają świeże powietrze i niezależność. Zimy i lata w Walii są bardzo łagodne, co im służy i dzięki temu są bliżej natury. Zimą średnie temperatury oscylują w granicach 5-10 stopni a latem słupek rtęci rzadko przekracza 22 stopnie (choć ostatnie lato było bardzo gorące!). Na zimę ich futerko nieco się zmienia, jest grubsze i ciemniejsze. Nie lubią przychodzić do mieszkania, jest dla nich zbyt ciepło. Leżą wtedy na chłodnej podłodze gdzieś obok okna i stęsknionym wzrokiem zerkają w kierunku trawy 😉

Fluffy jest bossem, jest też starszy od Luckiego, i on zdecydowanie ‘rządzi’.

Co w nich lubisz najbardziej?

Wszystko. Zanim mieliśmy króliczki nie wiedziałam, że to takie czyste zwierzątka. Co się na nie nie spojrzy to siedzą i się myją! Są puszyste, towarzyskie, pięknie pachną. Poznają męża, który codziennie wieczorem zamyka je do klatki, na słowa ‘hop, hop’ po prostu do niej wskakują. U nas w okolicy żyje sporo lisów, więc klatka na noc jest ze względów bezpieczeństwa.

Uwielbiam patrzeć, gdy wygrzewają się na słoneczku. Kiedy na teren ich ogrodzenia wchodzą ciepłe promienie słońca rozkładają się na całą długość na ziemi i grzeją 🙂 Wygląda to rozkosznie, są wtedy bardzo zrelaksowane.

Lubię, kiedy się wzajemnie gonią (choć najczęściej Fluffy biega za Lucky 😉 lub kiedy latem otwieramy im ogrodzenie i mogą biegać po całym ogródku. Jak są szczęśliwe wtedy bardzo wysoko podskakują, biegają szybko i susami, nie sposób je dogonić!
Lucky jest bardziej nieśmiałym króliczkiem, jeszcze nie do końca nam ufa. Jak został adoptowany był mocno wystraszony, słaby i lekko niedożywiony. Ważne, że we Fluffiku znalazł sobie przyjaciela. Okna z mojej kuchni wychodzą na ogródek, więc obserwuję, jak siedzą obok siebie, ucho w ucho, ogonek w ogonek, większy i włochaty Fluffy i mniejszy Lucky. To takie słodkie!

Co jadają Twoje króliki?

Siano i sucha karma dla królików to podstawa ich pokarmu. Skubią świeżą trawę, dlatego raz w tygodniu przenosimy ich ogrodzenie w inne miejsce. To żywe kosiarki ;-). Kiedy na wiosnę do ‘koszenia’ trawy dołączają świnki morskie, mąż ma mniej pracy ;-). Ponadto karmimy je świeżymi warzywami i owocami (od czasu do czasu).
Uwielbiają świeżą kukurydzę, jabłka, brokuły, gruszki i morele. Lubią marchew, kapustę, seler naciowy.
Kochają obgryzać korę gałęzi, co jest zarazem zdrowe dla ich zębów, muszą je ścierać. Lubią jeść suche liście z drzew 🙂

Króliki w kuchni

Króliki nie wchodzą do kuchni, rzadko w ogóle bywają w domu, najlepiej czują się na świeżym powietrzu.

Śmieszna historia z ich udziałem

Króliczki mieszkają w ogrodzie, a wiadomo, naturą królików jest kopanie, co lubią robić często i z zapałem ;-). Już nieraz przekopały się pod ogrodzeniem. Zabawna historia z ich udziałem to jedna z takich ucieczek, kiedy Wiki siedziała sobie w drugiej części domu i kątem oka zauważyła, że jakieś zwierzę pomyka po ogródku – to był oczywiście Fluffy, zwiedzający podwórko  🙂

Nieraz kopią na zmianę, np. Lucky kopie, a Fluffy go ‘kryje’ i udaje, że nic się takiego nie dzieje ważnego, a z boku wygląda to dość zabawnie 🙂 Zawsze są jednak tak rozkoszne, że patrząc na nie, nie można się nie uśmiechnąć 🙂

Dziękuję za rozmowę 🙂

Autorki bloga Majanowe pieczenie chyba nie muszę nikomu przedstawiać 🙂  Majana bloguje „od zawsze „, znam ją z kontaktów w sieci od początków Durszlaka. Jej pyszny blog pełen słodkości przyciąga uwagę nie tylko wypiekami, ale też ciepłą atmosferą, która udziela się czytelnikom . Mam nadzieję, że kiedyś wreszcie poznamy się ” na żywo ” 🙂

Jak kot pojawił się w Twoim życiu ?
Odkąd pamiętam w domu rodzinnym zawsze były zwierzęta. Mieliśmy obowiązkowo kota, gdyż moja mama jest również kociarą. Były psy, a także papużki faliste. Poprzedniego kota (również Maćka) przytargałam z liceum od pana Woźnego. Kot był z nami 10 lat.
Kiedy urodził się mój syn, w tym czasie kotów w domu nie było. Przez ostatnie 7 lat towarzyszyła nam świnka morska, a kiedy odeszła postanowiłam, że muszę mieć kota. Okazja nadarzyła się, gdy koleżance ze studiów okociła się kotka. Dostałam więc mojego pasiastego, wymarzonego Maciusia, który w tej chwili ma około 10 miesięcy. Muszę dodać, że dla mnie koty to Maciusie, no tak mam i już.

Co w nim lubisz najbardziej?
W Maciusiu lubię wszystko, choć są rzeczy , które sprawiają, że się denerwuję , ale taka już kocia natura. Maciuś ma typowy koci charakter. Kiedy chce się przytulić to się przytula, kiedy nie chce ucieka. Lubię miękkość jego sierści i lubię jego paseczki na główce.

Lubię jego spojrzenie i lubię gdy budzi mnie rano dotykając mojego nosa swoim mokrym noskiem. Mimo, że nie zawsze jest „nasze ludzkie rano”, bo potrafi budzić mnie o 3-4 w nocy. Lubię gdy wita mnie, kiedy wracam z pracy i jak ze mną rozmawia swoim kocim „mraaauuu”. Uwielbiam również patrzeć na niego jak śpi zwinięty w kuleczkę aby po chwili wyciągnąć się na całą swoją kocią długość 🙂

Co jada Twój kot?
Mój kot je gotową, kupną kocią karmę – mokrą i suchą. Najbardziej lubi taką z dodatkiem dziczyzny, wołowiny i łososia. Lubi też kocie chrupki, które specjalnie dla niego kupuje i daje mu Pan. Wie dokładnie, w której szafce się znajdują i błagalnym wzrokiem kota ze Shreka potrafi wzbudzić litość, aby tylko je dostać. Prócz tego jako ciekawostkę dodam, że uwielbia jeść sałatę, szpinak oraz orzechy włoskie. Lubi także pić wodę, najchętniej prosto z kranu.

Kot w kuchni
Kot w kuchni jest bardzo często. Nie tylko wtedy gdy chce coś do jedzenia. Kot w kuchni lubi się bawić, wskakiwać na meble kiedy coś przygotowuję. Musi koniecznie widzieć co robię. Czasami uda mu się skubnąć np. orzecha , gdy je siekam. Nie lubi zapachu cebuli, mruży oczka i ucieka. Maciuś lubi bawić się zakrętkami od butelek, które często wpadają mu pod lodówkę i wtedy sięga po nie łapką, a najlepiej lubi kiedy Pan przyjdzie i wyjmuje mu wszystkie zaginione pod lodówką skarby ;).
Jak wspomniałam lubi patrzeć na wszelkie kuchenne przygotowania, a także po prostu leżeć na podłodze kiedy już wszystko obejrzy .

Najzabawniejsza historia
Maciuś jest bardzo zabawny, ale nie mam póki co konkretnej historii do opowiedzenia. Śmieszne jest to, jak wygląda śpiąc w umywalce w łazience – bardzo to lubi. Śmiesznie bawi się liściem sałaty zanim go zje, nabijając go sobie na pazurki. Potrafi fajnie brać zabawkę w dwie łapki, może długo ganiać za plastikową zakrętką, małą piłeczką. Uwielbia również wszelkie kartony, siatki, torby, w które można się schować, nawet w te najmniejsze i nawet wtedy gdy połowa Maciusia wystaje na zewnątrz 😉
W ogóle jest bardzo pocieszny i kochany.

Dziękuję za rozmowę 🙂

Cały cykl Kulinarne koty można zobaczyć tutaj .