Kiedyś miałam w ogrodzie drzewo śliwek węgierek i robiłam z nich dżemy i powidła a także inne przetwory. Padło niestety ze starości, ale od kilku lat owocuje nam inna śliwka, wcześniejsza, z okrągłymi czerwono-fioletowymi i bardzo słodkimi owocami. Dodałam ich nieco do kompotów z jabłkami, a że było ich sporo, zrobiłam też tradycyjny dżem ze śliwek z rodzinnego przepisu. Nie są to powidła, bo nie odstawiałam śliwek do ostudzenia i ponownego smażenia, ale ma on podobny smak i z dużą przyjemnością znowu go zajadam. Najbardziej smakuje mi na plastrach białego, wiejskiego sera ale też jako dodatek do ciasta świetnie się spisał.

DŻEM ZE ŚLIWEK

Ok 2 kg śliwek

ok. 1/2 kg cukru

pół szklanki wody

Umyte śliwki przepoławiamy i pozbawiamy pestek. Do garnka o grubym dnie wlewamy wodę i wrzucamy śliwki. Rozgotowujemy je na dużej mocy palnika, potem zmniejszamy moc i gotujemy powoli często mieszając. Niestety śliwki lubią się przypalać i trzeba dżemu pilnować.

Gdy już dżem zgęstnieje, dosypujemy  cukier i dokładnie mieszamy, by się rozpuścił. Ilość cukru można zwiększyć lub zmniejszyć – zależy to od smaku śliwek. Ja miałam bardzo słodkie… Masa znów się zrobi rzadka , więc ponownie trzeba ją odparować , gotując na małej mocy palnika i znów często mieszając. Gdy już zrobi się gęsty- robimy próbę. Niedużą ilośc dżemu wylewamy na talerzyk – jeśli  się nie rozlewa na boki i „trzyma fason ” – jest już dobry. Można gorący włożyć do wyparzonych lub zdezynfekowanych w mikrofalówce ( minuta na średniej mocy) słoików , zakręcić ,odwrócić do góry dnem i przykryć ściereczką . Kto chce mieć większą pewność, może go zapasteryzować tradycyjnie.

Taki dżem ze śliwek doskonale smakuje na chlebie, waflach, jako dodatek do ciast i deserów. Świetnie się też komponuje z serami – nie tylko z twarogiem, wczoraj próbowałam go jako dodatek do grillowanego oscypka, zamiast żurawiny – pycha. Bardzo się cieszę, że po latach znów go sobie zrobiłam i poczułam ten tradycyjny smak, jak w rodzinnym domu.

Smacznego !